Egypte en het kalfje Willy

Moebarak zal vanavond live een toespraak houden op de televisie.
Egypte en de rest van de wereld zal kijken.
Beelden van solidariteit onder het volk, woede, hoop, … ziekenhuizen en fabrieken sluiten … een overvloed aan emoties komt via het scherm duizenden huiskamers binnen.

Emoties die de geschiedenis sturen.
Emoties die hele volkeren in de ban houden. Gemeenschappelijke emoties.
En dit fenomeen geldt niet alleen voor emoties als woede en verontwaardiging.
Na de Franse zege van het WK-voetbal in 1998, waanden de Fransen zich “king of the world”. Het nationale vertrouwen kreeg een meetbare boost. Andere sportevenementen beïnvloeden de emoties en gemeenschappelijk beleving. Vele feitelijke centjes vloeien dankzij en doorheen emoties.

Het kiesgedrag wordt vaak gestuurd door emotionele besluitvorming,
En denk maar eens aan de beurs die in de greep komt van irrationele angst-reflexen.

In de bedrijfswereld wordt, hoe hoger je opklimt op de hiërarchische leider, “emotie” echter een vies woord.
Het (uiterlijk) beheersen van de emoties wordt hoog in het vaandel gedragen. Vaak is die beheersing echter een dun laagje. Ego’s die botsen, een nieuw aangetreden executive die een “direct report” ontslaat … vaak enkel omwille van … emoties.

In de voorlaatste aflevering van Basta houden de Neveneffecten een confronterende spiegel voor aan het publiek dat het kalfje Willy in leven wil laten. Hoe we naar het eten van dieren kijken is ogenschijnlijk rationeel, … het rationele laagje blijkt zeer dun van zodra het dier een naam krijgt en slowmotion-beelden van het dier getoond word.
Emotie en ratio, beiden zijn “des mensen”. Opmerkelijk hoe we ermee omgaan en ofwel het ene ofwel het andere verwerpen.
Hoe verstand en gevoel met elkaar in conflict gaan, hoe we ons laten leiden door het ene of het andere.

Tijdens trainingen van het Insights-model zie ik soms mensen met een voorkeurspatroon “denken” in discussie gaan met mensen met een voorkeurspatroon “voelen”. Ieder in hun grote gelijk. Vaak gaan ze niet in discussie met elkaar, maar vormen een oordeel over elkaar, vaak te klasseren onder “minachting”.

Zou “emotie” ook niet een “feit” kunnen zijn ?
En worden “feiten” niet gestuurd door “emoties” ?
Waar is de grens ? Is er wel een grens ?